"meten met twee maten"

Hoe hoog ligt de lat die jij jezelf oplegt? Mag jij je wel eens een dag, een aantal dagen of zelfs wellicht een aantal weken, wat 'minder' voelen?

Dan heb ik 't zowel over je lichamelijke gesteldheid als de psyche; 't stemmetje in je hoofd die alleen jij hoort.

Waarom vraag ik mij dit af, nou puur omdat ik merkte dat hier bij mij een kleine 'kortsluiting' zit qua wat mijn overtuiging is en wat ik ook uitdraag en hoe ik hier zelf mee omga.

Jeeee dit is even een dingetje hoor mensen om dit zo uit te 'spreken', maar ik heb aan mijzelf en aan jullie beloofd dat ik jullie meeneem in mijn hele leven; de 'ups' maar ook de 'downs', dusse hier komt hij hoor, zijn jullie er klaar voor? een openhartige blog gewoon vanuit gevoel.... Onlangs werd ik 2 keer getroffen door een heftig buikvirus, vooral de 2e was een virus die een ruime week op volle toeren aanwezig was en ook even de tijd nodig had om weer tot rust te komen.

Dan heb ik 't over de lichamelijke aspecten, want psychisch ben ik er nog niet helemaal over uit of ik alweer helemaal 'de oude' ben. Niks dramatisch hoor, maar ik heb er een klein 'tikje' aan over gehouden die even een plekje moet vinden. Kijk, een griepje, een virus dat kan de beste overkomen, hoe gezond je ook leeft, sommige dingen zijn gewoon erg besmettelijk en dan ontkom je er niet aan, ook niet als 'groen meisje'!

Toch voelde 't wel enigszins als een tegenvaller hoor, als je na die 1e keer, ondanks goede 'maatregelen' daarna, toch weer geraakt wordt.

Dit deed ook al wat met mijn hele (zelf)vertrouwen!

Kijk vanuit mijn kennis/ervaring/overtuiging denk ik verstandelijk gezien dat 't enorm goed is om af en toe even een goede griep (met koorts!) door te maken. Een boost voor je immuunsysteem, even lekker alles opruimen!

Maar mensen wat ben ik er slecht in!!!!

Ik hoor mezelf met enige regelmaat tegen anderen zeggen; 'Onderga 't, verzet je niet, des te sneller ben je weer de oude/vernieuwde jij', bah bah bah wat verstandelijk correct, maar ooh wat luister ik daar zelf slecht naar!

Of nou ja, luisteren kan ik nog wel, maar op dit vlak schort 't nog wel aan een stukje acceptatie.

Toen ik voor de 2e keer een flink virus te pakken had en (over)leefde tussen wc, bed, bank (dichterbij wc), was ik even m'n hele 'ik' en waar ik voor sta kwijt. Ik liet me compleet gaan en hoor mijzelf nog zo tegen mijn moeder zeggen; 'nee dit is geen gewoon griepje mam, boehoehoehoe (huilend ;-) ), ik ben mezelf kwijt, voel me onzeker, kan 't niet meer aan, misschien heb ik wel een burn-out'.

Okeeeejjjjj ik moet nu toch een beetje gniffelen nu ik dit schrijf, want hoe dramatisch, maar ja 't voelde op dat moment echt zo, alle zekerheid die ik normaal voelde was (even) weg.

Hoe fijn dat je moeder dan zoveel kennis en ervaring heeft en je gevoel even kan resetten door feitelijk te benoemen wat er gebeurde op dat moment.

Je darmen worden niet voor niks je 2e hersenen genoemd, mankeert er aan 1 van de 2 iets, dan gaat de ander zo mee. Oooohhh wat was dat fijn om dat op dat moment weer even te horen! Ondanks dat ik me lichamelijk nog zo slecht voelde (en vooral leeg), kon ik 't weer helemaal ondergaan zonder een 2e gedachte, voor een paar uurtjes dan.. Het opvallende was dat ik vroeger vele angsten en onderzekerheden heb gekend, die ik in mijn leven nu helemaal niet meer ken, ik kan oprecht zeggen dat ik daarvan vrij ben, niet weggedrukt, maar geaccepteerd waardoor ze verdwenen.

Steken vergelijkbare gevoelens zich dan de kop op in zo'n situatie, dan voel je je letterlijk terug bij af (even). Is dat erg?

Nee nu ik mij weer top voel, denk ik dat 't heel goed is om dit weer even te hebben gevoeld, want dan weet ik waar ik al die jaren aan heb gewerkt.

Toch knaagt 't aan mij, terugkomende op de vraag aan 't begin van deze blog, dat ik mijzelf niet toesta mij minder in topvorm te voelen. Waarom moeten wij altijd ons goed voelen? Dat is een utopie en een best hoge lat die we, of in ieder geval ik, mijzelf opleg. Iets wat vrijwel niet haalbaar is, al lijkt 't op sommige momenten wel zo, mede door de geweldige natuurlijk producten waar ik over mag beschikken (dankbaar!), maar dat even ter zijde. Graag willen wij mensen altijd wat leren van wat je niet goed, of nou ja in ieder geval voor je eigen gevoel, niet goed hebt gedaan.

Voor mijzelf weet ik uit ervaring dat ik mij dit na een griepje/blessure al erg vaak heb voorgenomen; 'denk terug Kim aan hoe je je toen voelde, 't komt weer goed', maar is er weer een volgend vergelijkbaar moment, dan is dat niet afdoende om mijn 'stemmetje' te 'pamperen'. Dussssss mensen de conclusie is dat ik in veel dingen goed ben, maar in ziek zijn en lichamelijk terugvallen, nee daar ben ik niet goed in, dat doet mij terugdenken aan tijden waarin er geen uitzicht was naar een toekomst waarin 't weer beter zou gaan, dus ik accepteer vanaf nu dat ik hier gewoon niet goed in ben, dat ik hulp nodig heb van anderen om de tijd dat 't nodig heeft, door te komen en mag dat?

Ja! dat mag ik van mijzelf...