Lief zijn voor jezelf!

"Lief zijn voor jezelf" (psychische en emotionele gezondheid)

Terwijl ik deze blog schrijf zitten we nog volop in de vakantiestemming. Dan zijn de dagen wat anders dan dat ze normaal verlopen. In ons geval gaat bijvoorbeeld Kick met mooi weer ook wel eens wat later naar bed, zodat we na 't avondeten nog even kunnen genieten.

Heerlijk is dat en en als ik voor mezelf spreek zijn dit dagen/weken dat ik meer ontspannen ben (ook de temperatuur helpt hierbij) en 't mezelf echt gun om wat minder dingen te 'moeten' doen.

Juist omdat er ook weer een einde komt aan deze vakantiestemming, schrijf ik deze blog, want zodra jullie deze lezen, is de 'hectiek' weer aan de orde van de dag; velen van jullie werken, hebben schoolgaande kinderen, 'moeten' hun huis op orde houden, hebben sociale contacten te onderhouden en ooh ja, willen ook nog wat doen aan sport en ook qua voeding willen we 't van tevoren bedachte plan (gezond/afvallen/vitaminen etc) 'volhouden'.

Allemaal 'moetjes' en juist dan is 't zo belangrijk om niet alleen voor anderen en de praktische dingen te zorgen, maar om ook lief te zijn voor jezelf!

Waarom dit zo belangrijk is en waarom ik denk dat vele vrouwen (jonge moeders) dit er vaak bij in laten schieten, of 't zelfs helemaal niet kennen dat 'lief zijn voor jezelf' en wat dat dan volgens mij inhoudt, daarover gaat deze blog: In de jaren na mijn auto-ongeluk, werd mijn homeopathisch arts ook mijn coach. Zij had zich daar in de voorafgaande jaren meer in verdiept en geschoold en ik had behoefte aan iemand buiten mijn familie en vrienden, die mij verder hielp in de situatie waarin ik was terecht gekomen.

Altijd al hadden ( en hebben) wij een ontzettende click en voelen wij elkaar erg goed aan, in 't begin zonder heel veel woorden, bij haar kon ik volledig de Kim van dat moment zijn, zonder oordeel.

Van haar heb ik geleerd/mee gekregen hoe belangrijk 't 'lief zijn voor jezelf' is. Voordat zij dit bij mij introduceerde kende ik dit vrijwel niet. Van vroeger uit was ik erg perfectionistisch en standvastig in mijn oordelen, ook naar mijzelf als persoon toe.

Ik hield er duidelijke ideeën op na hoe ik zou moeten zijn en wat wel of vooral niet goed was. Ik leefde met name voor de buitenwereld en was erg bezig dit plaatje perfect te houden.

Toen mijn coach mij in 't begin wel eens dingen vroeg zoals; 'maar is dit voor Kim ook fijn?' 'wat zou je graag doen als je de keuze alleen voor jezelf maakte?', bracht dat mij erg van mijn stuk, want ik beoordeelde dat als egoïstisch bezig zijn, als je zo dacht. Later in 't proces leerde ik dat als ik dingen deed vanuit liefde voor mijzelf, ik minder interne conflicten had (in mijn hoofd en lijf) en ook de buitenwereld mij als een zachter en liever persoon zag. Ik leerde dat lief zijn voor mezelf, mij een blijer persoon maakte en ik 't ook verdien om mijzelf liefde te geven, net zoals ik dat altijd heel graag aan anderen geef! Uiteraard is dit een proces van jaren geweest, met op vele vlakken grote 'lessen' die ik leerde en die ik nog steeds in praktijk toe pas (bewust en onbewust), maar dat 'lief zijn voor jezelf' is iets wat ik nog steeds vaak herhaal en bewust 'moet' doen, zodat ik niet alleen andere mensen voorop stel.

Wanneer die kant weer de overhand zou krijgen, is dit niet goed voor mijn gezondheid en merk ik dat stress (in conflict met je ware aard!) weer de overhand gaat nemen en ik verval in oude gedragingen (perfectionisme). Hoe pas ik dit nu toe bij mezelf in praktijk? Bij iedereen zal dit verschillend werken, maar ik neem jullie graag even mee in hoe dat bij mij werkt: * Veroordelende gedachten --> veel van 't 'lief zijn voor mezelf' zit bij mij in gedachten die ik heb over bepaalde dingen. 'T mijzelf minder gunnen als een ander is daar één van. Bijvoorbeeld gun ik mijn zoontje Kick altijd 't beste qua voeding (ongeacht de prijs), maar bij mezelf luister ik wel eens iets minder naar wat mijn lichaam (behoefte) aangeeft nodig te hebben, omdat bijvoorbeeld 't wel 'erg duur' is.

De veroordelende gedachte is dan dat ik dat geld niet waard ben. Tegenwoordig kan ik steeds makkelijker daarin keuzes maken en gun ik mijzelf 't ook om me vitaal en gezond te voelen en realiseer ik mij dan, dat dit winst is voor op de eerste plaats mijzelf, maar dat ik zo ook een leukere (meer relaxte) mama voor Kick en vrouw voor Jan ben.

* Geen perfectie nastreven --> in mijn vorige leven (zo noem ik mijn leven voor 't ongeluk) moest alles goed zijn. Schilderde ik een muur, dan mocht er geen veeg verkeerd zitten en kon ik werkelijk over de toeren raken als ik iets had geraakt wat niet moest, bakte ik een taart voor de verjaardag, dan moest deze in één keer goed en lekker zijn.

Tegenwoordig bak ik veel en bedenk ik veel mijn eigen recepten, dit is een kwestie van uitproberen en telkens bijstellen, dus ja ook daar mislukt wel eens wat.

In mijn vorig leven zou ik mijzelf daarvoor enorm naar beneden hebben gehaald in woorden en gedachten, ik was ontzettend streng voor mezelf, maar tegenwoordig lach ik erom en denk ik; volgende keer beter, ik ben ook maar een mens en ach ja, die paar euro gaan we ook niet merken aan 't einde van 't jaar.

Luchtiger omgaan met situaties maakt dat ik automatisch liever ben voor mezelf, ik beleef plezier en ontspanning aan bakken, dus ik gun dat mijzelf en heb geen tweede gedachte meer over kosten, misbaksels etc etc.

* Niks doen --> er zijn mensen die dit heel makkelijk kunnen en er zijn mensen die dit moeilijk kunnen. Er zijn mensen die dit nodig hebben om tot zichzelf te komen en er zijn mensen die daar juist onrustig van worden. Zelf vind ik niks doen moeilijk, maar heb ik 't wel hard nodig om weer bij mijn ware aard en gevoel te komen.

Ik 'raas' erg makkelijk door, meestal nog een tandje harder als 't echt bijna niet meer gaat, herkenbaar?

Waarom als ik 't zo belangrijk vind om lief voor mezelf te zijn en mezelf dingen te gunnen, blijft dit 't lastigste punt voor mij? Puur praktisch; een huis ruimt zichzelf niet op, eten kookt zichzelf niet, de was wast zichzelf niet en ga zo maar door.

Er is altijd wel wat te doen in huis, wederom herkenbaar toch? Tegenwoordig denk ik; tja er blijft altijd wel wat te doen, of ik nou door blijf gaan of even een moment (of dag) voor mezelf neem.

Zo is 't toch? Als ik mijzelf even 't niks doen gun, kan ik weer veel beter en relaxter (en effectiever!) door, dus alleen maar win-win!

Dit punt is iets wat ik vaak 'moet' herhalen omdat 't doorgaan er zo lekker insluipt meestal, maar ik doe 't niet meer hoor (Zelfs met een verhuizing in zicht, plan ik dagen voor andere bezigheden waar ik blij van word en ik kan nu al voorspellen dat alles echt wel op z'n pootjes terecht komt, zo fijn en relaxt dat 't lukt om zo te denken (en 't ook te voelen!) tegenwoordig).

* Echt praktische dingen --> avondje weg (gedachte; zielig voor Kick, we zijn al zo druk), Powerstrip plakken (gedachte; ik kan de pijn nog wel even hebben), beautymask (gedachte; is 't wel echt heel hard nodig?) Allemaal dingen waar ik blij en relaxt van word en daarom gun mijzelf dat gewoon, tegenwoordig zonder die gedachten erbij, ze komen niet meer in mij op! Ik kan me goed voorstellen dat er mensen zullen zijn die hier wat sceptisch tegenover staan en wellicht denken 'zij heeft makkelijk praten' oid, wat je er ook van vindt, ik ben er heilig van overtuigd dat als je op een bepaalde manier gaat denken en handelen, al voelt dit wellicht in 't begin nog wat onwennig ('neppig'), 't toch je stemming en manier van denken op den duur beïnvloed. Voor mij is dit volledig een tweede natuur geworden en ik heb werkelijk vrijwel nooit meer tweede gedachten (kritisch/streng/perfectionistisch) meer. Zelfs mijn omgeving kijkt hier nog wel eens van op, mensen die ook een andere Kim kennen, maar ik ben oprecht heel relaxt en dit komt mede omdat ik veel liever ben voor mezelf en goed voor mezelf zorg. Onlangs hoorde ik van een zeer wijs en inspirerend persoon uit mijn omgeving de woorden: "Wat zou een persoon doen die echt van zichzelf houdt?" Dit vind ik een mooie vraag om deze blog mee af te sluiten, want stel jezelf deze vraag maar eens, keer op keer, dan word 't vanzelf een tweede natuur om lief te zijn voor jezelf.. Liefs Kim